Οι όροι «μέθοδος», «τεχνικές» και «μορφές» διδασκαλίας


Το περιεχόμενο των όρων «μέθοδος» και «τεχνικές» διδασκαλίας συχνά συγχέεται. Ο όρος «μέθοδος» είναι σύνθετος με α΄ συνθετικό του την πρόθεση «μετά» και β΄ συνθετικό τη λέξη «οδός». Μέθοδος διδασκαλίας, ως εκ τούτου, είναι η οδός που ακολουθεί ο εκπαιδευτικός προκειμένου να φθάσει στην επίτευξη των διδακτικών του στόχων. Η μεθοδολογία της διδασκαλίας λοιπόν αναφέρεται στη φιλοσοφία που διέπει τις διδακτικές και μαθησιακές δραστηριότητες, σύμφωνα με την οποία οι μαθητές καθοδηγούνται από τον εκπαιδευτικό στην προσπάθεια που καταβάλλουν να αφομοιώσουν το εκάστοτε γνωστικό αντικείμενο.
Από την άλλη πλευρά, ο όρος «τεχνικές» της διδασκαλίας αναφέρεται σε πιο συγκεκριμένα πρότυπα συμπεριφοράς ή σε ειδικές δραστηριότητες, τις οποίες ακολουθεί ο διδάσκοντας μέσα στην τάξη, και οι οποίες είναι απολύτως συμβατές με τη διδακτική μεθοδολογία που ο ίδιος έχει επιλέξει. Ενώ λοιπόν η διδακτική μεθοδολογία αφορά στο θεωρητικό υπόβαθρο και τις διδακτικές αρχές και πεποιθήσεις του εκπαιδευτικού, οι εκπαιδευτικές τεχνικές σχετίζονται περισσότερο με το πώς η μεθοδολογική θεωρία πραγματώνεται εμπράκτως, με τους εξειδικευμένους δηλαδή τρόπους με τους οποίους αυτή επιτυγχάνεται μέσα στη σχολική τάξη.

Συμπληρωματικός με τους όρους μέθοδοι και τεχνικές είναι και ο όρος «μορφές»  διδασκαλίας, που αφορά στον ρόλο που αναλαμβάνουν κατά την επικοινωνία και την διεξαγωγή της διδασκαλίας ο εκπαιδευτικός και ο μαθητής, όπως επίσης και στη σχέση που αναπτύσσεται τόσο μεταξύ του εκπαιδευτικού και του μαθητή, όσο και μεταξύ αυτών των δύο και του γνωστικού αντικειμένου (διδακτικό τρίγωνο «εκπαιδευτικός –μαθητής - διδασκόμενη ύλη»).